نامه به ریحانه‌­اى که هرگز عاشقم نشد «نامه اول»

ریحانه سلام! لطفا به بابات هم سلام مرا برسان. مى‌­دانم که الان بابات از اینکه آلمان باخته عصبانى و ناراحت است و خوش ندارد حتى من را به صورت مجازى هم ببیند. اصلا براى همین بود که دیشب توى اینستاگرام استورى هم نگذاشتم. توى دل خودم خوشحالى کردم و ذوق زدگى‌­هایم را رفتم و تنهایى توى وبلاگم نوشتم فقط. میدانم که بابات وبلاگم را نمى‌­خواند. ولى تو کل وبلاگم را مى‌­خوانى. مگر نه؟ بدون تعارف مسلما خودت مى‌­دانى که از باخت آلمان خوشحال شدم. فقط چون کسى پایه نبود باهام بیاید بیرون، نریختم توى خیابان‌­ها و با پرچم مکزیک خوشحالى نکردم. البته از این هم ترسیدم که این جوگیرهاى نژادپرست اذیتم کنند. آخر آنها که نمى‌­دانند از بچگى از آلمان متنفر بودم و هر تیمى که بتواند ضایعش کند مى‌­شود تیم ملىِ من در آن شب. این را فقط تو مى‌­دانى ریحانه. حتى پدرت هم که از تمامِ جیک و پوک‌­هایم با خبر است دیشب نفهمید به خاطر باخت آلمان به کل افرادِ سوئیت بستنىِ سالار دادم. از آن ٣هزار تومنى‌­ها. البته مى‌­دانم که قیمتش حباب است. ریحانه! امشب مى‌­آیى وقتى انگلیس برد بریزیم توى خیابان‌­ها و مرگ بر انگلیس بگوییم؟ میدانم که بابات همیشه از انگلیس بدش مى‌آمد. بهش مى‌گفت روباه پیر. البته من مخالف وارد شدنِ سیاست در فوتبال هستم ولى خب هر چیزى که دلِ بابات را به دست بیاورد قوى‌­ترم مى‌­کند. پس امشب نیم ساعت بعد از بازى انگلیس، توى میدان دوم منتظرت هستم. لطفا همان شال طوسى رنگت را بپوش.

دوست‌دارت. نویسنده

 
از مجموعه: «نامه به ریحانه‌­اى که هرگز عاشقم نشد»

رایمون نوشت: چیزی که مشخص است این است که نام این مجموعه را از «اوریانا فالاچی» دودر کرده‌ایم. دیدیم مملکت که هرکی‌هرکی است خب ما هم برویم یک اسم دودر کنیم. به جایی بر نمی‌خورد که. یک چیزی تویِ مایه‌های «دلبر سیب دارد» توی ذهنمان آمد و قرار است بشود یک چیزی که خوب باشد به‌هر‌حال. در حد وسعمان. 10 قسمت است. با این شکل و شمایل. ولی فرق اساسی‌اش این است که هر شب و در طول 10 شب منتشر می‌شود. طولانی نخواهد شد مثل دلبر که ناز کند و عشو بریزد و نیاید هی هربار. همچنان علیرضا مواساتی «کیبورد به دست» همراهمان است. مثل کنه چسبیده‌ایم بهش. ولش هم نمی‌کنیم. با دلبر همراهمان بوده. با ریحانه هم همراهی‌مان کرده. دمِ مرام و هنرش گرم است حقیقتا.