کمک میخوام

❌

سرطان داشت. میگفتن یه سرى گلبول هاى سفید و قرمزِ زیادى توى خونش اینوراونور میرن که نباید باشن. ولى بودن. هر چى داشت فروخت تا بتونه این سلول هاى مزاحم رو از بین ببره. یه روز بهش گفتن که "تو موفق شدى این کارو بکنى. الان دیگه توى خونت خبرى از سلول هاى مزاحم نیست."
ولى حالا، بعد از مدتى دوباره بهش خبر داده که تو سرطانِ خون دارى! خبر دادن اون ماشین فروختنت تضمینى نبود که سلولهاى سرطانى رو از راه به در کنه.
توى دنیایى که خیلیا مسئولیت هاشونو درست انجام نمیدن، وظیفه شناسىِ این سلول هاى سرطانى حرص درآره! بیاین ما هم کاریو کنیم که وظیفه مون نیست تا حرصِ اون سلول هاى سرطانى رو دربیاریم. میدونم سرطان خون یکى از بدقلق ترینِ سرطاناست، ولى شاید بتونیم کارى کنیم که اون پدر چندسال بیشتر کنار فرزنداش زندگى کنه


- دارم کمکاتونو جمع میکنم. کمکم میکنین؟

6104 3378 8421 2000
(کامل غلامى - بانک ملت)

دمتون گرم.

لاک چِری

وقتى واردِ یه فروشگاه - به اصطلاح - لاکچرى میشیم بدون هیچ چونه اى، لباسى که شاید ٣ برابرِ قسمت عادى داشته باشه رو میخریم و با لبخندى  عباس جدیدى گونه از فروشگاه خارج میشیم. ولى با دست فروش هاى توى خیابون انقدر چونه میزنیم و تهدید به عدمِ خریدِ جنسشون میکنیم که اون دست فروش جنسش رو با کمترین سود و صرفا براى حفظ مشترى در اختیارمون میذاره.
بنظر تجدید نظر روى این رفتار از نهار امروز هم واجب تره. حتى اگه نهارِ امروز قرمه سبزى باشه.

تو هم مث من مجبوری؟

زندگى جبر عجیبى توى نطفه ش داره. به زور به دنیا میاى. باید به زور یکیو انتخاب کنى که دوسش داشته باشى تا ادامه ى زندگیت رو تنها نباشى. تهشم به زور میمیرى!
البته این وسط یخورده اختیار هم دارى. اونم در حدِ انتخاب رنگ شال و نوع چیپسیه که میخورى. یا دیگه تهش اگه خیلى خوش شانس باشى میتونى رشته دانشگاهیت رو خودت انتخاب کنى. بقیه ش دیگه دست خودت نیست. بقیه ش فیک هایى ان که هرازگاهى بین اورجینالا پیدا میشن.
 همین که سعى کنى این فلاکت رو جورى بگذرونى که هفته اى یبار خنده بیاد روى لبات، ماهى یبار از تهِ روده کوچیکه ت قهقهه بدنى، سالى یبار هم جورى بخندى که از شدتش اشکت در بیاد، جواب دندون شکنى دادى به این نطفه ى اجبارى.
تو باید برنده باشى، حتى اگه این برنده بودن به اندازه ى حق انتخاب بین چیپس فلفلى و سرکه اى باشه

خلسه

تازگى به این نتیجه رسیدم که رایمون هم مشابه یسرى افراد، هورمون هاى جنسى اى داره که داراى دوره هاى افول هستن! بدین صورت که با ترشح هورمون بتا به خلسه میره و اجازه ى پست کردن هیچ مطلبى رو بهم نمیده. منزوى شده و گوشه نشینى اختیار میکنه و بعد از طى شدنِ دوران نقاهت دماى بدنش به صورت سینوسى بالا و پایین میشه.
راه درمان نداشته و باید اون رو به حالِ خودش گذاشت تا به شرایط قبل برگرده. این بیمارى واگیر دار نیست ولى قطعا روانِ افرادى رو که باهاش در ارتباطن تحت تاثیر قرار میده
ازتون میخوام با کمپوت آلبالو با رایمون ملاقات کنین و از آوردن گل در محل استراحتش شدیدا خوددارى بفرمایید.