وقتی بهش گفتیم می‌ترسیم، خندید. جوری که تا نوکِ پامون سردیِ کوچیک شدن رو حس کردیم. سردیِ حقیر شدن رو. گفتیم آره! ما آدمِ ترسویی هستیم. آدمِ حقیری هستیم. از موندن می‌ترسیم. از رفتن می‌ترسیم. از «نتیجه» می‌ترسیم. نتیجه‌ی هر چی. باز خندید. وسطِ ترسیدنامون خنده‌شو پرت کرد رویِ گردنِ نارنجی‌رنگمون و گفت «خوبه! ترس خوبه. نشون میده احمق نیستی!»
פـریـر بانو
جملهٔ آخر... همینطوره واقعا!
مصطفا موسوی
مگه آدم مترسک باشه
مانا .
یه دیالوگی هم بود که میگفت ترس خوبه چون نشون میده هنوز چیزی برای از دست دادن داری. در درستی گزاره اش که شکی نیست ولی خوب یا بد بودنش رو هنوز نمیدونم.
خانم انار
کسی که دلش نلرزه پای هیچی اون خوب نیست. حالا وای به حال وقتی تصمیم بگیری دلت نلرزه
میس تیچر
قبلنا ب همه دوستا و اطرافیا و شاگردام میگفتم هیچوخ از "ازدست‌دادن" نترس! امروز شاید ب اونا نگم دیگه ولی از ته قلبم ب حرف خودم ایمان پیدا کردم...! هیچی تو زندگی نیس ک بخاطر ازدست دادنش ناراحت بشم براهمونه ترس نمیگیره منو بیشتر اینجوروقتها غصه ووجودمو میگیره... نمیدونم خوبه یا بد ...
دقیقا چیزی که همیشه احمق بودنم رو بهم ثابت می‌کنه، اینه که از هیچی نمی‌ترسم.