تبهکارانِ موفق!

 

کارِ گروهی بلد نیستیم. این را خیلی شنیدم‌ام. و حقیقتا هم چیزی‌ست که نمی‌شود کتمانش کرد. در مدارسمان، دانش‌آموزان با وجودیکه سعی می‌کنند با گفتنِ «ما» به جایِ «من» غریزه‌ی اجتماعی‌شدن‌شان را قوت ببخشند اما مدرسه هی هربار این غریزه را نادیده می‌گیرد. مثلا اگر دو تا دانش‌آموز سوالی را با هم و با مشورت جواب بدهند، از سوی معلم تشویق نمی‌شوند که هیچ، بلکه با برچسبِ تقلب آن‌ها را مستحقِ تنبیه می‌دانند. مثلا به تصویری از دانش‌آموزان دقت کنید که کیف‌هاشان را بین هم قرار می‌دهند تا بیش از همیشه غریبه باشند. یا وقتی که توی حیاطِ مدرسه تعدادی از دانش‌آموزان دورِ هم جمع می‌شوند و بلندگو با پرخاش اعلام می‌کند که «اونجا چه خبره؟ معرکه گرفتین؟!» انگار حکومت نظامی‌ست!

هنگامی که در چنین گروه‌ها و اجتماعاتِ رسمی‌ای نتوان اتحاد و کار گروهی را تمرین کرد، درجایی دیگر این قضیه اجرایی می‌شود. نمی‌دانم که می‌دانید یا نه. تبهکاران در انجام کارهای گروهی موفق‌ترند!