نمی‌دونم اتفاق خوبیه یا نه. ولی در حال حاضر تنها دل‌خوشیِ مردم که براش جیغ می‌کشن و اشک می‌ریزن و بالا و پایین می‌پرن و به امیدش زنده‌ن همین فوتباله. کاش جام‌جهانی هر سال برگزار می‌شد تا مردمی مثلِ مردم ما زود به زود و حداقل برای چند شب گرونی و بدبختی و بدقولی مسؤولاشون رو فراموش می‌کردن و با گلو درد و چشایِ اشک ریزون از شوق سرشونو روی بالش می‌ذاشتن
تیمى که میجنگه توو این میدون
نمره ش باید در حدِ بیس(ت) باشه
اصلن نباید گل بشه این توپ
حتى اگه پشتش کریس باشه!
غم هامو بردارید از دوشم
تا قدرتِ این تیم باور شه
وقتى که سوتا بر علیهِ ماست
باید که بُردا سهمِ داور شه!!
+ عنوان پست در ارتباط با عکس بالا و از یاسر قنبرلو
+ دو تا شعر! بالا، بداهه هایی بود که اومد و نوشتمش
اینکه با مشت بکوبی توی صورتم، خیلی برایم قابل تحمل‌تر از آن است که بخواهی با فیلم بازی کردن اعتمادی که در طول چند سال شکل گرفته را نابود کنی. تو شهاب حسینی نیستی بزرگوار!
