تسویه بوسه

بهش گفتیم دیروز روز جهانى بوسه بودها. توى پارک نشسته بودیم که اینو بهش گفتیم. وحشیانه نگاه‌مون کرد که «خب که چى؟» گفتیم «خب هیچی. ینی هیچیِ هیچی هم نه‌ها. ولی در کل خواستیم اطلاع داده باشیم.» خندید. وقتی خندید انگار ریش ریش شد تمومِ دل‌مون. یه جورِ حال خوب کنی قلب‌مون به درد اومد. بهش گفتیم «می‌دونیم الان شرایط مهیا نیست و چش زیاده واسه دیدن. ولی خب چه کنیم که دل‌مون مثِ پوستِ پیاز نازکه و تاب نمیاره یسری موضوعارو. می‌ذاریم توى لیست بدهکاریاتون که بعدا تسویه کنین باهامون.» خندید. جوری خندید که کلا یادمون رفت هر چى طلب داشتیم و هر چى بدهى داشته. ولى خب هر کی ندونه خودمون که می‌دونیم چقد بدهکارشیم. چقد هوادارشیم. چقد خیلی تباهیم در مقابلش.

رایمون نوشت: عکاس فوق العاده ی این عکس رو توی اینستاگرام پیدا کرده بودم ولی متاسفانه اسم و آدرسش رو فراموش کردم الان. اگه آدرسی ازش دارین مرسی که میدین.